TV przemysłowa / CCTV

Systemy alarmowe

Kontrola dostępu

Kamery sportowe

Partnerzy LC Security

Kamery online

Czujnik czadu – bezpieczny dom

Wraz z rozpoczęciem kolejnego sezonu grzewczego wzrasta ryzyko zatrucia tlenkiem węgla. Skuteczną ochronę przed tego typu zagrożeniem zapewnia montaż odpowiednich czujników.

Tlenek węgla potocznie zwany czadem jest bezwonnym, bezbarwnym, silnie trującym gazem. Powstaje na skutek niedostatecznego dopływu powietrza bogatego w tlen do paleniska. Wówczas zamiast dwutlenku węgla ulatania się właśnie czad. Na zatrucia narażeni są zwłaszcza mieszkańcy domów oraz mieszkań, gdzie korzysta się z kotłów, gazowych podgrzewaczy wody czy kominków. W grupie ryzyka znajdują się również mieszkańcy kamienic oraz bloków, w których znajdują się wspólne piony wentylacyjne.

ŹRÓDŁA TLENKU WĘGLA

Czad mogą wydzielać wszystkie urządzenia, które spalają paliwo w trakcie pracy. Najczęściej zalicza się do nich:

• piece gazowe,
• kominki,
• piece kaflowe,
• piecyki łazienkowe,
• kuchnie węglowe/gazowe,
• piece opalane drewnem, węglem lub olejem opałowym,
• gazowe/naftowe ogrzewacze pomieszczeń,
• urządzenia spalinowe.

Źródłem tlenku węgla mogą stać się także samochody pozostawione w garażu z włączonym silnikiem bądź grille używane w zamkniętych pomieszczeniach. Zazwyczaj czad wydzielają urządzenia, które zostały niewłaściwie podłączone, uległy zepsuciu czy rozregulowaniu. Wymienić należy tutaj również ograniczenia w dopływie świeżego powietrza do budynków (np.: niedrożne klatki wentylacyjne, szczelnie zamknięte drzwi oraz okna).

Na toksyczne działanie czadu narażone są wszystkie osoby przebywające w miejscu skażonym tym gazem. Do grupy największego ryzyka zaliczają się: kobiety ciężarne, dzieci, osoby w podeszłym wieku oraz wszyscy cierpiący na wady serca oraz niewydolność układu oddechowego. Szczególnie ciężkim zatruciom ulegają osoby wykonujące ciężką pracę fizyczną. Objawy zatrucia tlenkiem węgla zależą od jego stężenia w powietrzu:

• 200 ppm – po kilku godzinach występuje lekki ból głowy,
• 400 ppm – po upływie ok. 2 godzin obserwowane są bóle głowy, wymioty, mdłości, apatia, osłabienie mięśni,
• 800 ppm – po 2 godzinach dochodzi do zapaści oraz utraty przytomności,
• 1600 ppm – zapaść występuje w ciągu 20 minut (ryzyko zgonu po 2 godzinach),
• 3400 ppm – po 5-10 minutach dochodzi do zapaści (ryzyko zgonu po 30 minutach),
• 7000 ppm – do zapaści dochodzi po 1-2 minutach (ryzyko zgonu po 10-15 minutach),
• 13000 ppm – zgon po czasie od 1 do 3 minut.

Należy zaznaczyć, że najwyższe dopuszczalne stężenie tlenku węgla podczas pracy w pomieszczeniu przez 8 godzin (niepowodujące ujemnych skutków dla zdrowia) wynosi ok. 20 ppm.

W celu zapewnienia bezpieczeństwa sobie oraz swojej rodzinie w mieszkaniach oraz domach warto zainstalować czujniki tlenku węgla. Właściwie zamontowane są jedynym sposobem wykrycia ulatniającego się czadu. W sklepach dostępne są detektory przystosowane do współpracy z systemami sygnalizacji włamania i napadu, a także autonomiczne. Wykrywacze czadu, niezależne od innych instalacji, posiadają czujnik oraz sygnalizator umożliwiający samodzielną pracę. Działają w oparciu o półprzewodnik, który zmienia swoje właściwości pod wpływem niewielkiego stężenia tlenku węgla utrzymującego się w powietrzu przez dłuższy czas. O zagrożeniu informuje sygnał dźwiękowy oraz świetlny. Głośność alarmu musi być na tyle wysoka, aby zdołała obudzić śpiące osoby. Do zaalarmowania domowników wystarczy hałas na poziomie 80-90 dB.

Czujniki warto zamontować w łazienkach oraz kuchniach, w których obecne są gazowe podgrzewacze wody z otwartą komorą spalania. Detektory należy także rozmieścić w pomieszczeniach z kominkiem, piecem kaflowym oraz w kotłowniach domów opalanych drewnem lub węglem. Nie należy pominąć również obszarów ogrzewanych urządzeniami przenośnymi – grzejnikami gazowymi i piecykami naftowymi. Największe stężenie czadu znajduje się na małej wysokości. Dlatego czujnik trzeba zainstalować na poziomie 140 – 150 cm nad podłogą. Decydując się na zakup detektora warto zwrócić uwagę na okres gwarancji. Atestowane urządzenia są objęte gwarancją wynoszącą od 3 do 7 lat. Należy również sprawdzić czy dane urządzenie zgodne jest z normą europejską EN50291:2001 potwierdzoną odpowiednim certyfikatem, np. BSI. Warto wiedzieć, że oznaczenie CE nie jest wystarczające, gdyż informuje ono jedynie o dopuszczeniu do stosowania w Unii Europejskiej. Przydatną funkcją jest również przycisk test. Pozwala on na sprawdzenie czy czujnik działa poprawnie. Zaleca się wykonywanie takiego testu raz na tydzień.